Mijn eerste week als Australier

G'day mates!

Yes! Eindelijk Wifi! En op een hele speciale plek ook. Op dit moment zit ik in een klein schattig cafe onder de Harbour Bridge in het oude centrum van Sydney. Het internet in het hostel waar ik mijn eerste week in Australie doorbracht was nogal slecht, al moet ik bekennen dat dat niet de enige reden is dat ik nog niks geblogt heb. Vandaag is namelijk de eerste dag dat ik tijd voor mezelf en om te schrijven heb. Er is de afgelopen dagen heel veel gebeurd dus ik ga jullie alles vertellen! Even een hele lange blog voor deze keer, dus ik hoop dat het in jullie koude kikkerlandje keihard regent en je je genoeg verveelt om door te lezen!

-De reis-
Nadat ik op Schiphol afscheid genomen had van mijn papa en vriendjes Thijmen en Tamara ontmoette ik de groep Nederlanders waarmee ik naar Down Under zou gaan reizen. Met de tranen nog in mijn ogen deed ik mijn uiterste best om alle 20 namen van mijn enthousiaste mede-reizigers te onthouden. Na twee uurtjes kletsen vertrok ons China Airlines vliegtuig. Deze Aziatische vliegtuigmaatschappij deed haar naam eer aan, want de gehele bemanning had spleetogen, de drankjes werden in heuse Chinese theekopjes geschonken en alle maaltijden aan boord bestonden uit rijst, bami en ei. Mijn eerste vlucht zou 12 uur duren, dus ik heb lekker filmpjes gekeken en muziek geluisterd. Ook was er onbeperkt gratis drank aanwezig. Natuurlijk was ik met mijn Nederlandse ziel en studentenhart blij met dit heugelijke feit haha.
We kwamen allereerst in Bangkok, Thailand aan, waar we moesten overstappen op het tweede vliegtuig. Op dit vliegveld waren speciale bidkamers aanwezig, ingericht voor moslims die even met Mekka wilden praten tijdens hun reis. Erg bijzonder om tientallen mannetjes in jurken en op blote voetjes hiervoor in de rij te zien staan.
Na een vlucht van weer 4 uur kwamen we aan op Taipei in Taiwan. Het derde vliegtuig naar eindbestemming Sydney zou pas 10 uur later vertrekken en dus mochten we deze tijd in de dagkamer van een reeds geboekt hotel doorbrengen. Een vrolijke Taiwanees in een groen busje met roze gordijntjes bracht ons door kleine straatjes volgehangen met neonborden met daarop onleesbare tekens en ik voelde me voor het eerst echt op reis.
De hotelkamer was bizar luxe. Er was een zwembad waar we 's middags in hebben gedoken en een leuk winkelstraatje waar we 's avonds een hapje hebben gegeten. De plaatselijke bevolking was tot mijn verbazing erg onder de indruk van mijn blonde haar. Ze namen foto's en vroegen of ik een selfie met ze wilden nemen. I felt superfamous OMG!
Met een volle maag en een opgeladen gevoel stapte ik, na kort even door een ebola-controle te zijn gegaan (yes, ik ben onbesmet! Ik hoef niet in de gevangenis!) in het laatste vliegtuig.
Het doorvliegen van tijdzones is echt heel vreemd. Ik heb het tijdens mijn heenreis 3 keer opnieuw avond zien worden zonder ooit geslapen te hebben. Dit betekende dus ook dat ik met een enorme jetlag in Australie aankwam (ik had technisch gezien al 2 nachten doorgehaald en de dag begon gewoon weer opnieuw!) en ook mijn eetritme was helemaal naar de klote. Tijdens de vlucht kregen we namelijk om de 3 uur een warme maaltijd die voor diner kon doorgaan. Ik heb dus eigenlijk bijna 10 keer avond gegeten!

We kwamen rond 15.00 uur aan op het vliegveld van Sydney, waar de vele kerstbomen en versiering met 30 graden erg misplaatst leken. We werden door het Australian Backpackers Team (de organisatie waarmee ik de eerste groepsweek heb geboekt, zie vorige blog) naar ons hostel gebracht in Collaroy. Een strandwijk aan de buitenrand van de grote stad. We werden verwelkomt met een BBQ van kangoeroe en koala vlees, wat erg raar maar wel lekker was. Ook kregen we TimTams; kleine Australische chocoladekoekjes. Lokaal eten dus, een goede manier om mijn tijd hier in te luiden! Ik betrok een kamer met 2 stapelbedjes waar ik met 3 andere meiden van de groep meteen een kledingzwembad van maakte. Niet dat dat een probleem was, want Australisch geld is waterproof en ook nog onscheurbaar! Doodmoe van de reis vielen we in slaap en dat was maar goed ook. De volgende ochtend moesten we om 5 uur opstaan.

-Dag 1-
De eerste echte dag begon dus al vroeg. Australiers staan voor hun plezier uitzonderlijk vroeg op. Het is alsof het hele leven hier een paar uur eerder begint. Koffietentjes openen om half 5 en mensen vertrekken om die zelfde tijd dan ook zonder opstartproblemen naar hun werk. Na amper geslapen te hebben was het wat lastig met deze gewoonte mee te doen, maar met volle moed sleepten we ons uit bed voor een tochtje met de veerboot over de haven van Sydney. We zagen het beroemde Opera House vanaf het water, hadden lunch in een parkje en regelden een simkaart, een ovkaart (ja jongens, ook hier mag ik niet vergeten uit te checken!), een ziekenhuispasje en een belastingnummer. Ook bezochten we een grote voedselmarkt, de Roal Botanic Gardens en een uitzichtpunt over de stad. Sydney is een prettige stad voor vrouwen. Je kunt er overal gratis naar de WC en er lopen overal prachtig gebronste surferdudes met lange blonde haren. Ik vind het bijna jammer dat ik lesbisch ben! Na een gratis ijsje en een optreden van een Digeridoo-spelende straatartiest keerden we terug naar het strand om Italiaans uit eten te gaan. Ik was na al die Chinese vliegtuigtroep bijzonder blij met pasta, stokbrood en een ijskoud Corona'tje. Het was 's avonds nog steeds heerlijk warm en dat terwijl het hier pas lente is. Hier kon ik wel aan wennen!

-Dag 2-
Op dag 2 werd het uitslapen me wederom niet gegunt. Om 6 uur vertrokken we met de hele groep naar The Blue Mountains. Een heel mooi gebergte vlakbij Sydney. Vlakbij is overigens ook een ruim begrip hier, want de autorit duurde op zijn minst 2 uur. Gelukkig was er fijne muziek en was het uitzicht uit de auto bovendien iets interessanter dan dat wij het kennen. Geen koetjes en kalfjes, maar allerlei soorten rare bomen, heuvels, vogels en vlaktes. Eenmaal aangekomen en uitgestapt leidde een typische Australische en Steve Irwin-achtige tourguide ons langs watervalletjes, kliffen en houten bruggetjes. Met een dik accent vertelde hij allerlei interresante verhalen. Ook vroeg ik hem de oren van het hoofd over alle tropische papegaaien en spinnen. Het was heel prettig om te horen dat in Australie de meest heftige en giftige van die kwaadaardige monsters wonen (not!). Over alle bergen lag een soort blauwe waas (ze heten dus niet voor niets Blue Mountains), dit wordt veroorzaakt door de verdamping van de bloemen die in het dal groeien en geeft een magisch effect aan het uitzicht! Als klap op de vuurpijl had ik een ontmoeting met een giftige en agressieve slang. Gelukkig was deze zwarte vriend meer bang voor mij dan ik voor hem en resulteerde het avontuur niet in een ziekenhuisbezoek.
Als afsluiter van deze actieve wandeling bezochten we een nationaal park waarin we koala's konden knuffelen en kangoeroes konden aaien en voeren. Toen we thuiskwamen was de avond nog jong en besloten we met het halve hostel uit te gaan in de stad. De nachtbus zoals je hem in Nederland gewend bent op de terugweg (schreeuwende dronken mensen, sletterige meisjes die zichzelf misdragen en keiharde muziek) was zoals deze bus, maar dan op de heenweg al. Deze chaos is waarschijnlijk te weiden aan het feit dat alcohol hier erg duur is (een normale sixpack bier kost omgerekend ongeveer 15 euro en een fles wijn 20) en veel backpackers daarom Goon drinken. Goon is een goedkope witte wijn uit een zak waarbij geen druif aan te pas komt. Deze troep wordt verkocht per 4 liter en maakte je heel snel dronken. Ondanks het feit dat ik kippenvel van de smerigheid kreeg heb ik naar mijn portemonnee geluisterd. Na een uur maakte het niet meer uit en proefde ik niet zoveel meer. De bussen reden hier bovendien de hele nacht door en je hoefde niet eens in te checken, joepie!
Het uitgaan was heel tof. We bezochten de Haaienbar; een club, vergelijkbaar met een studentenkroeg in Utrecht of Tilburg, maar dan iets fancyer. Bij het verkopen van drank was het barpersoneel erg kieskeurig. Meiden betaalden vaak minder dan jongens. Ook stonden er naast de dansvloer constant medewerkers met gele bouwvakkershesjes om uit te kijken voor dronken gasten. De boete voor dronkenschap in een uitgaansgelegenheid in Australie is 500 dollar. Bizar he! Terwijl ik me nuchter probeerde te gedragen danstte ik met de 70-jarige dorpsgek. Die hebben ze blijkbaar ook overal!

-Dag 3-
Na 4 uurtjes slaap was dag 3 begonnen. Met een enorme kater (dat zal wel door die troep komen) zouden we op het strand gaan liggen in een klein dorpje in de buurt genaamd Manly. Helaas moesten we werken voor onze relaxing time: onze reisleiders waren van plan eerst even een rots te beklimmen. Deze wandeling, The North Head Walk, leverde een prachtig uitzicht over de zee op. Ook zagen we wilde hagedissen en enorme leguanen. De frisse wind deed mijn hoofdpijn goed en ik maakte zoveel mogelijk foto's van de Skyline van Sydney. Insmeren is een must hier. Het gat in de ozonlaag is hier zo groot dat je verbrand bij het leven. Ik en mijn gingerhuid waren inmiddels van mijn voeten tot aan mijn handen verbrand en ik moest dus goed blijven smeren. Gelukkig was het de volgende dag bewolkt.

-Dag 4-
Om lekker in de tradities te blijven ging de wekker weer schrijnend vroeg. Ondanks mijn enorme vermoeidheid begon ik er gek genoeg enigzins aan gewend te raken. Bovendien was vandaag de favoriete dag van de week voor mij: we zouden gaan surfen! Een privébus bracht ons naar een afgelegen strandje waar wij letterlijk de enige op het strand en in het water waren. Er lagen hele mooie schelpen en giftige blauwe kwallen (voor de dierliefhebbers: de Bluebottle Jellyfish). Daar moest je wel voor uitkijken! Waarschijnlijk dankzij mijn liefde voor longboarden en snowboarden kon ik na een uurtje modderen op iedere golf staan en zelfs een beetje bochtjes draaien. Dit ga ik zeker trainen! Naast praktijkles kregen we ook theorieles over de dynamiek van de zee. Vet leerzaam en handig! Als afsluiter hebben we die avond nog eens gebarbequed. Australiers barbequen heel veel. Zogeheten Barbie's zijn ook gewoon in het park en op straat te vinden en je mag ze gewoon altijd gebruiken!

De groepsweek is sinds vandaag afgelopen. Ik breng nog 2 daagjes met mijn kamer-meiden door in Sydney en vertrek dan alleen naar Melbourne in het Zuiden. Ik heb het gevoel alsof mijn reis dan pas écht gaat beginnen. Om eerlijk te zijn voel ik me nu al heel erg thuis hier aan de andere kant van de wereld. De vibe in dit land is zo relaxt! Werkelijk iedereen is aardig en gastvrij. Australiers zeggen constant 'No worries' en noemen je 'darling' of 'mate' zonder dat je ze uberhaupt kent. Het weer is geweldig en de infastructuur loopt voor op thuis en iedereen lijkt oprecht geinteresseerd in elkaar. Het enige negatieve wat ik op dit moment kan verzinnen zijn de prijzen. Alles is 3x zo duur als in Nederland. Even wennen en mijn leefstijl aanpassen dus! Met budgetkoken en weinig snacken kom ik gelukkig al ver. I will survive!

If you'll excuse me ga ik het hier nu even bij laten en wat avondeten scoren. Mijn buik knort over de reggea-muziek in dit cafe heen hier, hihi. Als het lukt zal ik binnenkort wat foto's plaatsen zodat jullie ook een beeld hebben bij al deze verhalen!

Eten jullie een extra pepernoot voor mij?