Kinderen voor kinderen goes Thailand
Door: Sabine Caron
Blijf op de hoogte en volg Sabine
04 Mei 2015 | Thailand, Ko Pha-Ngan
We kunnen dit verhaal uiteraard niet midden in de week beginnen dus de tijdmachine mag weer even z'n werk doen. De weg naar het paradijs was iets minder relaxt en zelfs voor Thaise begrippen. Ik vertrok allereerst tijdens etenstijd met de nachtbus van Chiang Mai naar Bangkok. Al knabbelend aan mijn zak chips (heerlijk excuus voor een diner) kletste ik vrolijk met het meisje dat naast me zat. Alles leek op rolletjes te gaan. Oke de bus was twee uur later, en stopte voor een veel te lange random pauze bij een of andere winkel langs de weg (waarschijnlijk om ons geld uit te laten geven ofzo) maar daar was ik intussen wel aan gewend hier. Wat rond middernacht gebeurde was echter van een Thais niveautje hoger. De buschauffeur ging ineens paspoorts controleren en kwam halverwege langs een jongen die het zijne niet snel genoeg kon vinden. Na een halfuur naar de jongen geschreeuwd te hebben en zelfs een paar tikken te hebben uitgedeeld sleurde de man hem de deur uit en dumpte hem ergens aan de kant van de snelweg in het donker, zonder zijn spullen. Iedereen was doodstil en durfde niks te doen of te zeggen en de bus reed weg. Ik was nog nooit zo blij dat ik mijn paspoort wel gewoon had, maar heb tegelijkertijd nog steeds spijt dat ik niet ten minste de politie heb gebeld ofzo. Ik hoop tot op de dag van vandaag dat de jongen veilig is.
Gelukkig bleef de chauffeur de rest van de rit koest, maar ik zat ondanks dat toch de hele nacht wakker. Rond 3 uur begon ik opeens 'Bangkok' op de borden te zien. Dit was heel gek, want we zouden pas om 8 uur aankomen en waren bovendien ook nog eens later vertrokken! Toen viel het me pas op hoe hard de man reed. Bizar hard. Dit kon geen 5 uur meer duren! Ik zal nooit zeggen dat ik het leuk vind om in een bus te zitten en al helemaal niet in deze, maar toen ik om 4 uur snachts bij de bushalte midden in Bangkok zonder hostel op straat stond wenste ik wel anders. En wat doe je dan? Rondlopen en maar op zoek naar iets dat 24-uur open is. Het nachtleven was in volle gang, dus ik voelde me niet per se onveilig. Misschien was ik zonder mijn backpack ook de kroeg wel ingedoken, maar nu leek dat me niet zo'n goed idee. In plaats daarvan besloot ik op de stoep naast een stelletje Thaise straatmuzikanten plaats te nemen. Ik deelde het restant van mijn chips, we raakten in gesprek en het duurde niet lang voordat we met elkaar aan het jammen waren. Lekker zingen en er nog geld voor krijgen ook(dat ik uiteraard niet gehouden heb)! Aan het einde van de avond kwam het vrouwtje van het fruitkraampje ernaast nog langs met haar overgebleven vruchten en aten we ananas terwijl de zon opkwam. Ik was doodmoe en voelde me vies, maar dolblij dat het weer licht was. Ik was echter pas op de helft, want de tweede nachtbus naar Ko Phan Gan vertrok vanavond pas. Ik legde mijn backpack in het gras en chillde in het park. Toen het eenmaal avond was, was ik zo dood, plakkerig en verveeld, ik kon niet wachten om de bus in te gaan. Iedereen bij de halte kreeg stickertjes in verschillende kleurtjes voor de bestemming waar ze heengingen, maar we stapten allemaal in dezelfde bus. Logica. In plaats van te hard reed deze bus te langzaam, moesten we bij meer dan 3 vage winkels pauze houden en kwamen we veel te laat aan bij de ferry waardoor we daar ook weer op de volgende moesten wachten. Gelukkig leerde ik leuke mensen kennen en speelden we drankspelletjes met bier. Het was pas 10 uur sochtends maar het kon me niks meer schelen. Toen ik tegen de middag eindelijk in mijn hostel op het eiland aankwam stortte ik halfdronken op bed om de volgende dag pas weer wakker te worden. De volgende keer pak ik gewoon een vliegtuig hoor, doei.
Dag 1 op Phan Gan was niet heel bijzonder. In mijn poging naar het centrum te lopen kwam ik erachter dat het veel groter was dan ik had verwacht, je kon overal eigenlijk alleen maar komen met de taxi of een scooter. Een fiets is ook geen optie want het is mega bergachtig. Ik heb geen scooter rijbewijs en de prijzen voor ieder krasje zijn ziek hoog. Bovendien rijden ze hier als gekken. Ik had iets meer tijd nodig om moed te verzamelen en er eentje te huren. Als eerste stap liet ik me door een Nederlander uit het hostel (tijdens mijn hele reis heb ik er superweinig ontmoet maar hier waren er opeens heel veel!) uitleggen hoe alles werkte. Hij liet me alle knopjes en onderdelen van zijn scooter zien zodat ik er niet compleet onvoorbereid op zou hoeven stappen.
We chillden samen in een hangmatje op het strand (dat letterlijk de achtertuin van het hostel was) en dronken thee terwijl de zon onderging.
Toen ik wakker werd op de tweede dag durfde ik nog steeds geen scooter te huren. Ik wilde echter wel iets doen en besloot met een paar andere mede-scooter-angstige-Nederlanders een taxi naar het Noorden van het eiland te pakken. Hier was een prachtig strand met een mini eilandje in de zee waar je over een zandbank heen kon lopen. We huurden snorkels en gingen lekker het water in. De temperatuur hiervan is heel heet, waardoor het koraal verschilt met dat in Australië. Het is dus niet zo kleurrijk, maar de vissen maakte veel goed. Ik zag regenboog vissen, roze inktvissen, zeekomkommers, zwarte puntige zee egels en ga zo maar door. Een leuke middag dus!
'S avonds probeerde ik met een groepje op zoek te gaan naar een of ander verstopt feest in een vuurtoren. We hadden via via gehoord dat het legendarisch zou zijn, maar dat je wel goed moest zoeken.
Na een halfuur bergopwaarts klimmen hadden we het echter gehad en verplaatsten onszelf naar een minder geheim feestje op het strand. Er waren cocktails in emmers met rietjes en springtouwen van vuur waar moedige/dronken jongens hun haar in verbandden. Iemand van de groep liet spontaan een tattoo zetten op zijn borst, een ander verloor haar broek in de zee en ik at een tosti. Heerlijk braaf en tevreden was ik, jeej.
Mijn kater was te groot, dus de scooter werd wederom een dagje opgeschoven. In plaats daarvan had iemand van de groep gehoord van een superluxe resort waar je gewoon binnen kon lopen, 1 drankje kon bestellen en kon doen alsof je er hoorde, terwijl je ondertussen gebruik kon maken van het zwembad, het bountywitte strand en de ligstoelen onder parasollen. Het proberen waard dat ik zo! En wat een grap, het lukte nog ook. De veel te dure sinaasappelsap die ik bestelde was de dag dubbel en dwars waard. Het glas was versierd met echte bloemen en de plek was fenomenaal mooi. De muziek op de achtergrond maakte het plaatje af en het voelde alsof ik 'een vakantie in een vakantie' had.
Met een lichtelijk verbrande neus sloot ik de avond af met kaartspelletjes in het hostel.
Ik was goed uitgeslapen en hoorde van meerdere mensen dat ze scooters hadden gehuurd zonder het uberhaupt ooit te hebben gedaan. Ik was mijn onzekerheid zat, gaf mezelf een schop onder de kont en liep samen met vier andere meiden die het ook wel zagen zitten naar de shop. De dag was gekomen.
Ik kreeg een groen voertuig aangewezen en fotografeerde hem vanuit alle hoeken. Ik had namelijk gehoord dat als je dit niet doet, ze kunnen claimen dat krasjes die er van te voren al op zaten door jou veroorzaakt zijn. No way!
Ik ondertekende het formulier met alle prijzen voor de gebroken onderdelen met een brok in mijn keel en we oefenden even op een grasveldje. Ik had mijn groene unit snel onder controle en was helemaal niet meer zo bang, het was veel makkelijker dan ik dacht!
Na een korte tanksessie reden we de weg op. Met de wind in onze haren cruisde we over het eiland, door de met palmbomen begroeide bergen en langs de azuurblauwe zee. Tussendoor namen we pauze op afgelegen strandjes, dronken fruitsapjes en bezochten winkeltjes. Na zonsondergang brachten we de scooters terug en hadden geen schade. Om het te vieren gingen we uit eten. Bij het uitzoeken van het toetje vroegen we aan de Thaise ober welke ijs-smaken hij had. Het antwoord? "We got two. One is ok and one is good", zonder ook maar meer info te geven over de soort. Lekker typisch. Uiteraard gingen we voor de laatste en het was niet teleurstellend. Het was een mooie dag.
Het ontdekken van het eiland was fijn, maar het resort lonkte toch weer. Op dag 5 crashte we de plek nog maar een keertje en werkte aan ons kleurtje. 'S avonds at ik rare championnetjes in hamrolletjes om mijn 'Vage-Thaise-maaltijden-lijst' maar weer een aan te vullen en kroop lekker vroeg in bed. Morgen was de fullmoonparty dus dan zou het laat genoeg worden!
Om onze energie te sparen brachten we in de aanloop van het evenement wederom de hele dag in het resort door. Volgens mij hadden ze gewoon niet door dat we er illegaal zaten omdat ze ons inmiddels herkenden en waarschijnlijk dachten dat we er dan wel móesten verblijven. In ieder geval, het verveelde nog steeds niet en zolang niemand zeurde vonden wij het allang prima. Na het avondeten was het tijd om ons klaar te maken voor het feest. Het hoorde erbij om felgekleurde kleding aan te doen en neonverf over je hele lichaam te dragen. Van het hostel kregen we een paar potjes en kwasten en gingen helemaal op elkaar los. Lekker crea bea!
We dronken wat biertjes en propten onszelf met veel te veel mensen in een taxi. Keihard zingend reden we naar het strand waar het plaats zou vinden. Mijn medelijden voor de chauffeur maakte plaats voor enthousiast meeblèren. Het was elke maand volle maan, hij was het vast wel gewend.
Full moon parties staan berucht en bekend om hun vele (drugs)doden. Er zijn duizenden mensen en iedereen gaat helemaal uit zijn plaat. Ook wordt veel zakkengerold, drankjes vergiftigt en ga zo maar door. Het aantal horrorverhalen is bijna groter dan het aantal positieve, maar erbij zijn is een must volgens alle boekjes, dus daar doen we dan maar braaf aan mee. Maar wel met voorzichtigheid. Ik heb een leuke avond gehad door niet al te wild te gaan, vooral goed op te letten en niet ketsbezopen te raken. Het was daardoor misschien niet legendarisch, maar wel een prima strandfeest. Het was leuk om mensen te aanschouwen die wel helemaal wappie gingen en toch leuk om er een keertje te zijn geweest!
De volgende ochtend werd ik wakker in een bed vol verfschilvers en fluoriserende glitters in mijn haar. Ondanks het rustig aan doen was de brakheid de toch wel groot genoeg om deze eiland week af te sluiten met een allerlaatste dagje resort. Ik viel in slaap in de zon, verbrande mijn neus en besloot dat het maar goed was dat ik morgen verder zou gaan. Gewend raken aan deze levensstijl zit in een klein hoekje en op zich is er wel meer te doen in Thailand. O en trouwens, wie zich nog afvraagt of ik a la kinderen voor kinderen een kokosnoot in mijn blote billen heb gedronken? What happens on the island stays on the island!
-
04 Mei 2015 - 19:40
Pappa:
Hi Saatje,
Je haalt het onderste uit de kan zeg! Nog even opletten en dan veilig thuiskomen!
Klopt het dat je geen foto's meer op je facebook zet of is er iets mis bij mij?
xxxxx -
08 Mei 2015 - 13:59
Oma Caron:
o wat zal jij het saai krijgen als je weer in Holland bent geniet maar meisje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley