Je zou er maar wonen

Nadat de boerin me had afgezet op het station en me nog wat laatste nectarines had toegestopt vertrok ik eindelijk naar Sydney. Om 12 uur 's middags verliet ik de middle of nowhere met de trein, in de avond moest ik overstappen op een bus, en daar zou ik vervolgens de nacht in doorbrengen. Om 7 uur 's ochtends de volgende dag, zette ik eindelijk weer voet in de bewoonde wereld. Helemaal gaar -want slapen in een bus is toch niet echt ideaal- ging ik op zoek naar koffie en een vervoersmiddel dat mij naar Bondi Beach kon brengen.

Waarom Bondi? In mijn eerste week in Australië ben ik al in Sydney geweest, maar deze stad is zo groot dat je haar makkelijk 8 keer kan bezoeken en nog steeds nieuwe dingen kunt ontdekken. De stad is ingedeeld in wijken, met elk een andere persoonlijkheid, winkels en 'soort mensen'. De keuze die ik voor deze paar dagen had gemaakt was volledig gebaseerd op de behoefte aan relaxtheid na al dat werken, Bondi is namelijk een wijk aan het strand. Ik had nog niks geboekt, maar wist wel dat ik graag in het Bondi Beachhouse wilde slapen. Van horen zeggen wist ik dat dit hostel heel dichtbij de zee zat en een gezellige surfers-sfeer had. Toen ik er aankwam werd ik alleen nog maar enthousiaster. Het hostel had een binnentuintje met bloemetjes, een dakterras en een leuke chillruimte. Tot mijn grote schrik en tegelijkertijd opluchting was het he-le-maal volgeboekt: op 1 bed na. Ha! Mine! Ik voelde me vies dus dumpte mijn backpack in mijn kamer en vertrok meteen naar het water.

Onderweg naar de zee begon het genieten al.
De weg naar het strand is een beroemde wandelroute, 'The Coogee to Bondi Coastal Walk'. Zoals de naam al suggereert loopt dit pad langs de verschillende stranden (Coogee, Bronte, Tamarama en Bondi) en wandel je als het ware over de kliffen langs het water. Heel veel mensen waren hier aan het joggen, hun hond aan het uitlaten en zo eens in de zoveel tijd muziek aan het maken met gitaren en ukelele's. Aan dit paradijs kon ik wel wennen! De gedachte 'Je zou er maar wonen' ging vaak door mijn hoofd, dus dat betekende dat ik hier goed zat! Na wat op het strand te hebben gezeten en boodschapjes te hebben gedaan op de Boulevard ben ik de eerste avond vroeg mijn bed in gestort en om de wallen er eens heerlijk uit te slapen.

Op dag 2 in Bondi had ik afgesproken met Larissa en Daphne, twee chicks die ik had ontmoet en mee op de kamer had geslapen in mijn eerste week in Australië. Zij hadden in deze eerste week meteen een appartement en werk in Sydney gevonden en woonden hier dus nog steeds. We hebben lekker de hele dag op het strand gezeten en bijgekletst. Het was heel gek, maar ontzettend fijn om weer even in het Nederlands te ouwehoeren! In de lucht spotten we iemand die met een vliegtuig een huwelijksaanzoek schreef. Ik had dit nog nooit in het echt gezien! Wat uniek en romantisch! Eenmaal terug in het hostel ontmoette ik tijdens het eten een Israëlische hippie, waarmee ik die avond wat wijntjes mee heb gedronken. Zijn zweverigheidsfactor was bizar hoog, dus dit was echt grappig. Later voegde zich nog een Braziliaan bij het gesprek. Hij had echt de halve wereld al gezien tijdens zijn reizen, wat ook weer zorgden voor goede verhalen.

Met een lichtelijke kater werd ik op dag 3 wakker en sleepte me uit bed om de stad in te gaan. Na mijn gekleurde vruchtenhagel-boterhammetjes (ze zijn nog steeds niet op mam!) en een kopje koffie op het dakterras kon ik er weer helemaal tegen aan! Ik bezocht de wijk 'Newtown', een uur verderop (zoals ik al zei, het is hier enorm, een uur reizen in dezelfde stad is niks!). Deze wijk staat bekend als kunstenaarswijk. Designerwinkeltjes, hippe koffiebarretjes, platenzaakjes, tweedehands-shops en mensen met haren in alle kleuren van de regenboog kwamen me tegemoet. Walhalla! Jullie begrijpen dat ik mijn portomonnee in bedwang moest houden op iedere straathoek. Na een paar uurtjes hier doorgebracht te hebben nam ik de bus naar Hyde Park, het grootste park, in het centrum. Hier vond op dit moment Sydney Festival plaats. Voor sommige optredens kon je tickets kopen, maar er was ook heel veel gratis, dus dat kwam mooi uit voor mijn, in de ochtend al geplaagde, portomonnee! Tussen de eet-standjes zocht ik een plekje uit op het gras en half-luisterend naar een soundcheck at ik koekjes (voor de kenner: typisch australische TimTams, chocoladekoekjes uit de hemel!) en las ik een boek dat ik had meegenomen uit het hostel. Er staat namelijk een boekenkast in de chillruimte waar je je uitgelezen boeken kan ruilen voor nieuwe. Een topconcept voor backpackers als je het mij vraagt! Op de terugweg naar 'huis' werd ik spontaan mee uitgevraagd door een Colombiaanse kerel. Hij vond blijkbaar dat ik eruit zag als een local aangezien hij de weg aan me vroeg en daarna van de kans gebruik maakte om een gesprek te voeren. Helaas schatte ik hem dik in de 40 en heb ik hem vriendelijk voor zijn Heineken ("Oh you're Dutch! Heineken! Whoohoo!") bedankt. Gelukkig waren er in het hostel wel normale mensen waar ik alsnog een biertje mee kon drinken. Met mijn kamergenootjes in het hostel (een Engelse en Zweedse dude en een Frans meisje) bezocht ik een pubje in de buurt. Toen we door het donker terug naar ons bed liepen kwamen we een ijswinkel tegen die nog steeds open was, en ik kan je vertellen: midden in de nacht ijs eten is helemaal niet vervelend!

Vandaag breng ik mijn laatste dag in Bondi door. Voor het plaatsen van deze blog heb ik een supertof café uitgezocht. Het is een barretje en boekenwinkel in één. Er is letterlijk geen muur te zien, want alles is gevuld met boeken. Ze liggen zelfs op de grond en op de tafels! Er zijn grote leren banken en schattige houten tafeltjes waar iedereen lekker aan zit te lezen. Met een verse bosbessensmoothie zit ik lekker te typen. Een blog bijhouden is helemaal niet erg op deze manier haha! Straks ga ik denk ik nog even een afscheidsknuffel aan de golven geven en dan mijn backpack weer klaarmaken. Het vliegtuig naar Nieuw Zeeland vertrekt morgenvroeg! Life's good!