Schoolreisje 2.0

Welcome to Wellytown, Wellywood, of gewoon Wellington! De eerste stad waar ik op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland zou verblijven en daarbij ook de eerste 'grote plaats' sinds Queenstown. Na alle natuur en afgelegen plekjes was ik wel weer toe aan wat mensen om me heen, al helemaal nadat al mijn busmaatjes me hadden verlaten (zie vorige blog). Ik had voor 2 nachten een hostel geboekt midden in het centrum. Mijn verblijf begon daar helaas even met een kleine tegenvaller. En als ik zeg klein, dan bedoel ik dat heel letterlijk. De kamer die ik toegewezen kreeg was miniscuul en er was geen raam! Met 6 andere backpackers was ik weggepropt in een hokje van 4 bij 4 waar de stapelbedden amper inpasten en waar totaal geen frisse lucht binnenkwam. Het deed me even sterk denken aan Harry Potter in zijn kledingkast-kamer, maar aangezien ik het geld voor een upgrade liever wilde besparen en me bedacht dat ik er toch alleen maar zou zijn om te slapen legde ik me er maar bij neer en maar meteen vol goede moed de stad ingegaan.

Tijdens mijn eerste wandeling door de stad viel het me op dat het gehalte aan hippe moeders hier heel hoog is. Getattoeerde vrouwen met baby op de arm waren hier meer regel dan uitzondering en het skateboard was meer gangbaar als vervoersmiddel dan een fiets. Ik liep door de stad langs de haven en las een boekje op het strand. Ik voelde me hier als 'hippie-moeder-to-be' (sorry ik kon het niet laten) al meteen thuis! Omdat ik na een dagje alleen doorgebracht te hebben toch wel weer toe was aan wat contact besloot ik met de hostel-BBQ mee te doen. Tijdens het eten ontmoette ik al gauw een gezellig Duits meisje, waar ik meteen daarna een ijsje mee heb gehaald in de stad. De barretjes vulden zich langzaam en wij deden daar natuurlijk aan mee. Vlakbij het hostel was een Afrikaanse bar met een live-bandje waar we samen een Corona'tje dronken.

De volgende dag besloot ik te wijden aan het verbeteren van mijn kennis over Nieuw-Zeeland. In Wellington was namelijk 'Te Papa': het Nationale museum, waar ik goede verhalen over had gehoord. Bovendien was deze attractie helemaal gratis en dat maakt het natuurlijk sowieso al goud! Er waren exposities over dinosaurussen, vulkanen, aardbevingen en de Maori (het historische volk van Nieuw-Zeeland). Alles was heel interactief gemaakt, met filmpjes, spelletjes en interessante verhalen, waardoor het makkelijk was om me er 6 uur lang te vermaken. Het tofste was de aardbeving-simulator, waarbij je in een levensecht huis kon gaan zitten waar het natuurgeweld op zou losbarsten. Het schudde en beefde en de schilderijtjes kwamen van de muur, maar alsnog zei het aanwijzingsbordje dat een echte aardbeving 50x erger zou zijn geweest. Freaky!

Het hostel boodt die avond weer een gezamelijke maaltijd aan, waar ik tijdens het eten als een deja vu weer hetzelfde meisje van gister tegen het lijf liep. Zij had die dag een Lord of the Rings tour gedaan en maakte me jaloers met Gollem-selfies en grappige verhalen. Misschien iets om nog te doen voordat ik hier wegga! Ik had nog geen plannen voor de avond, maar er zou die avond een Night-market op Cuba-street (een schattig winkelstraatje in het centrum) plaatsvinden. We besloten deze na het eten te bezoeken. De markt had een leuke sfeer. Lampionnetjes verlichtten de kraampjes met eten, boeken, kleding en sieraden, terwijl straatartiesten zorgden voor de achtergrondmuziek. Na de markt kroop ik in mijn veel te warme bed (de kamer leek na deze zonnige dag wel een sauna!) omdat ik voor de volgende ochtend vroeg een ticket voor een OV-bus naar Taupo had gekocht.

Ik dacht dat de OV-bussen een tegenvaller zouden zijn na de tourbussen waarmee ik het Zuider-eiland had rondgereisd, maar niets was minder waar. Het personeel was extreem vriendelijk, ik kreeg gratis koffie, koekjes en snoepjes en de stoelen konden naar beneden. Bovendien was er gratis wifi en stroom en kon ik mijn eigen muziek luisteren. Schoolreisje 2.0! Na 5 uur kwam ik aan op de bestemming en checkte in mijn hostel in. Na de taferelen in Wellington, had ik me al helemaal voorbereid op een horror-kamer. Ik had namelijk een 16-persoons kamer (de goedkoopste optie) geboekt en meestal betekend dit een hutje-mutje situatie. Ik werd echter blij verrast! De kamer was op de enorme zolder van het hostel. De muren waren van hout en het plafond was hoog. Er waren veel ramen en de bedjes stonden heel ver uit elkaar. Door deze fijne ruimte werd het schoolreisjes-gevoel alleen maar groter. Het leek wel alsof ik op kamp was, net als vroeger! Ik raakte meteen in gesprek met een aardige groep meiden op de kamer, waar ik diezelfde avond -hoe toepasselijk- een Lord of the Rings-filmmarathon mee heb gehouden.

De volgende dag regende het heel hard waardoor zwemmen in het meer waarvoor Taupo bekend staat (Lake Taupo) niet echt aantrekkelijk leek. Omdat we onze dag niet wilden verspillen gingen we vol goede moed en bewapend met paraplu's van het hostel toch op pad en deden een 2-uur durende wandeling naar de Huka-falls. Deze waterval is de grootste waterval van Nieuw-Zeeland. Het water is heel helderblauw en de kracht waarmee het naar beneden stroomt is heel indrukwekkend! Onderweg liepen we langs een natuurlijk stoombad. Heet water midden in de natuur dat zonder verwarming is ontstaan, supergaaf! Omdat het steeds harder begon te regenen en we geen handdoek bij ons hadden zijn we er niet ingedoken en hebben we het bij wat foto's gelaten. De wandeling had me alle kracht in mijn arme enkeltje gekost en ik kon het niet meer opbrengen om met de meiden terug te lopen. Gelukkig ontmoette ik een Nederlandse familie met een auto bij de waterval en kon ik met hen mee terug liften naar de stad! Ik gaf ze uit dankbaarheid de enige 5 dollar die nog in mijn portemonnee zat (het gaat meer om het gebaar denk ik, haha) en plofte neer op de bank in de 'woonkamer' van het hostel om te wachten totdat de rest van de groep terug zou komen.

Na 2 uur kwamen ze dan eindelijk drijfnat aan. Ook hadden we allemaal wel honger gekregen! We kochten met z'n allen de ingredienten voor hamburgers, bezetten met z'n allen de keuken en doopte die avond om tot 'Burgerfest'. Lekkerrrrrrr! Omdat we met dit slechte weer geen zin hadden om de deur uit te gaan keken we die avond maar weer een filmpje. Ook wel eens fijn om wat avondjes knus op de bank met een kop thee door te brengen!
Ik zit nu te typen op de computer van het hostel, wachtend op een nieuwe OV-bus die me vandaag naar Rotorua gaat brengen. De wolken verdwijnen al een beetje, dus ik ga straks nog maar even het dorp in. Foto's van deze dagen volgen als ik weer Wifi heb voor op mijn eigen laptopje. See you when I see you!