Tarsab...eh -zan
Door: Sabine Caron
Blijf op de hoogte en volg Sabine
27 April 2015 | Thailand, Chiang Mai
WOESH
Mijn vorige blog eindigde ik in Ayuttaya en deze begint daar dan ook. Met smart zat ik te wachten in een of andere vage minibus die me naar Lopburi, een plaatsje wat meer naar het noorden, zou moeten brengen. Het was bloedheet, maar dit kwam vooral omdat ik met mijn backpack op schoot moest zitten ("jaaa als je hem op de grond zet moet je extra betalen want technisch gezien koop je alleen je stoel" - Thaise logica). Het duurde bovendien 2 uur voordat het voertuig eindelijk vertrok aangezien de chauffeur per se wilde wachten tot de hele bus volzat. Want tijd schema's zijn hier uiteraard overrated.
Goed, anyway, toen ik eindelijk op bestemming aankwam en op zoek wilde van naar accommodatie ontmoette ik een Engelse moeder en dochter die me sterk afraadde een nacht in dit stadje door te brengen. Het was er klein en schijnbaar in een halve middag wel te bekijken. Ze nodigden me uit om in plaats daarvan die avond met de nachttrein naar Chiang Mai (nog verder naar het noorden) te gaan en dat leek me ook wel een goed plan.
We kochten een ticket, dropte onze backpacks in een kluis op het station en gingen samen de stad in.
Lopburi staat bekend als een plaats waar heel veel aapjes wonen. Ze spelen en slapen in afgebrokkelde oude tempels, maar plagen je ook door de gewone winkelstraten.
Dit laatste werd meteen duidelijk toen ik vrijwel meteen na aankoop van een zakje chips beroofd werd door een hongerig legertje dat vanaf een lantaarnpaal op mijn schouder stortte. Ook werd de bril van mijn nieuwe vrienden van hun neus af gestolen en gebruikt om eenmaal hoger in de boom mee over te gooien en te spelen.
Locals helpen vriendelijk om de aapjes en daarbij jouw spullen met mini katapults uit de lucht te schieten, maar ik hield alles toch maar stevig vast. Het was leuk om naar de beestjes te kijken en met ze te spelen, ook hadden ze een soort slootje waar ze elkaar telkens induwden. Het zijn net mensen die apen!
Na een uurtje lachen hadden we het echter wel gezien en gingen op zoek naar iets anders om ons mee te vermaken.
Het duurde niet lang totdat we het hadden gevonden: een Thaise massage! We vroegen alleem om rug en schouders maar omdat het zo rustig was kregen we gratis voet en been erbij. Op deze manier waren we helemaal klaar voor de lange rit van vannacht (waarna we waarschijnlijk een tweede massage nodig hebben haha)! In een kamertje met een zacht muziekje werden we op een bedje gelegd en gekneed bij het leven. De vrouw stopte volgens mij al haar frustratie in deze massage want ze ging, ondanks dat ik haar vertelde dat het mijn eerste keer was, flink hard tekeer.
Ze gebruikte haar hele lichaamsgewicht en boog mijn ledematen in rare hoeken. Terwijl ze bezig was stelde ze in haar gebrekkige Engels vragen over mijn tattoos, want tjonge, die waren toch interessant voor haar! Voor even leek het of ik ging breken, maar na afloop voelde het heel vrij en fijn.
Na een kopje veel te zoete thee (Thai houden van heel veel suiker!) was de sessie klaar en stonden we herboren weer op straat.
We hadden voor vertrek nog 2 uur te doden en besloten maar wat te gaan eten. Ik had al sinds dag 1 geen fruit meer gezien en koos ervoor mijn vitamientjes-gehalte maar eens even op te krikken. Er was een schattig vrouwtje dat vruchten salades verkocht met magische sausjes erover, dus dat kwam mooi uit. Ze sneed sneller dan het licht en combineerde ananas met tomaat, mais met meloen en nog veel meer(en zo gek smaakt dat helemaal niet kan ik je vertellen!)
Eenmaal in de trein was het best chill. Ik was iets te lang voor het bed, maar er was een gordijntje, airconditioning en een goed kussen. Bovendien was het goed schoon: Ik had het erger verwacht. Ik lag lepeltje lepeltje met mijn tas zodat niks gejat kon worden en droomde over Nederlandse kaas.
Na dit nachtje foetushouding was van mijn soepele after-massage lichaam niks meer over maar we waren in ieder geval veilig in Chiang Mai aangekomen en hadden al onze spullen nog! Na een supergoor kopje koffie propten we onszelf met z'n drieën inclusief bagage in een veel te kleine tuktuk en lieten ons naar het centrum rijden.
In de zoektocht naar een hostel kwam ik een collega van mijn werk in het pannenkoekenrestaurant in Nederland tegen en dit was best grappig zo aan de andere kant van de wereld.
In Lopburi was het heel gezellig met deze moeder en dochter maar ik werd onderhand ook wel een beetje gek van ze. Ze wilden overal het luxeste van het luxeste en zeurden over ieder klein dingetje. In alle vrede trok ik mijn eigen plan en nam afscheid om een goedkoop en gezellig hostel te zoeken in plaats van de wolkenkrabber die zij voorstelden.
Ik scharrelde die middag wat door de stad en werd meteen verliefd op de plek. Het was er groen, er waren veel studenten en mensen lachten en hielpen overal vriendelijk. Toen ik even op een bankje zat om uit te rusten kwamen 2 jonge Thaise meisjes naar me toe. Ze moesten voor hun Engelse les een mondeling gesprekje houden met een buitenlander over global warming en dit opnemen voor een cijfer. Ik werkte graag mee en genoot ervan hoe hard ze goed probeerde te spreken. Ten slotte wilde ze ook nog een selfie met me maken en me toevoegen op facebook. Ik voelde me op een rare manier een beetje beroemd.
Om mijn dag af te sluiten doopte ik mijn moeie voetjes die avond in zo'n vissenbadje waarbij de beestjes de dode huid eten. Het was heel kriebelig maar daardoor extra grappig en mijn pootjes waren na afloop nog echt zachter ook!
Na een nachtje lekker slaap ingehaald te hebben was het de volgende dag tijd voor een Thaise kookcursus. Ik werd bij mijn hostel opgehaald door een jongen op een scooter en ter plaatse vervolgens verwelkomt door een vrolijke lerares en 8 medeleerlingen, een groep stevig gebouwde en jolige American Rugby spelers. Waarom die zich in hadden geschreven was een raadsel maar het bracht heel wat hilariteit met zich mee!
Vandaag zouden we 5 maaltijden leren koken:
een traditionele noodle maaltijd, een salade, een loempia, een curry en een rijstschotel. Awesome!
Om te beginnen kregen we een welkomstsnack bestaande uit een sla blaadje met daarop kokos, limoen, pinda, een raar sausje, gember en hete peper. Nadat we allemaal tegelijk Sjoshio (vergeef me ik heb het sowieso fout geschreven maar het betekend zoiets als succes of welkom) lieten we deze vreemde smaak combinatie in onze keel verdwijnen. Wederom vreemd, maar lekker, hoe doen ze dat toch telkens?
Na een korte voorstel ronde was het tijd om ingrediënten op de markt te gaan scoren. De lerares vertelde over de voor ons onbekende etenswaren en liet ons lekker rondsnuffelen. Om de boodschappen compleet te maken mochten we kruiden in haar tuintje plukken en kregen we wederom een leerzame toelichting over alle plantjes. Het is bizar om je te realiseren dat er zoveel meer eten bestaat dan je thuis gewend bent.
We deden ons schortje voor, wasten onze handen en stonden aan een cirkelvormige tafel met ieder ons eigen snijplankje met ziek scherp machetemes. De lerares legde alles stap voor stap uit terwijl de rugbyspelers hun bier met mij deelden. Ze maakten de hele tijd grappen en daagden elkaar uit om zoveel mogelijk chilis te eten. Huilen dat ze deden!
na een paar uurtjes kokkerellen konden we aan tafel genieten van onze eigen creaties. Er was niks verbrand en ik was trots, nu nog hopen dat ik het recept voor thuis kan onthouden!
Gelukkig werden we na afloop teruggebracht met een busje want er was een enorme tropische stortregen.
De volgende ochtend begon vroeg. Ik had een klein balkonnetje bij mijn kamer en het hostel stond midden in het centrum in een marktstraat, dus ik kon slaperig een ontbijtje eten en bekijken hoe beneden van me de eerste Thai bezig waren met het opzetten van hun stalletjes in de eerste zonnestralen. Deze dag zou heel bijzonder worden ik zou namelijk een olifanten kamp gaan bezoeken! Door de toeristische industrie in Thailand worden veel van deze prachtdieren slecht behandeld en mishandeld. Er worden ijzere haken gebruikt om ze te corrigeren en bezoekers rijden op zitjes op de rug van afgepeigerde en ondervoedde olifanten. Ik wilde hier natuurlijk niet aan bijdragen en heb mijn best gedaan om een kamp uit te zoeken dat diervriendelijk is. Geen zitjes, geen wapens, een juist voedingspatroon en voldoende rust. Bovendien was een deel van het programma vandaag om het dier te wassen en dit leek me behalve fijn voor de olifant ook hartstikke leuk voor mij als mens!
Ik werd met een klein groepje andere mensen opgehaald door een busje dat me door bochtachtige bergweggetjes en rijst plantages naar een verlaten vallei bracht.
Ik ontmoette tijdens het wachten op de oifantentrainer een vrouw uit een bergstam, traditioneel met een opgerekte nek en oorlellen en ging met haar in gesprek. Ze vertelde me dat hoe meer je je lichaamsdelen oprekt, hoe meer je wordt gewaardeerd in haar tribe. Gek hoe schoonheidsidealen voor iedereen anders zijn. Ze was enigszins trots op mijn uitgerekte oorlellen (tunnels) al kwamen die in de verste verte niet bij die van haar in de buurt. Ik vroeg of ik met haar op de foto mocht en ik was minstens 8 koppen groter, dus het werd een pracht plaatje.
Na deze culturele uitwisseling was mijn Mahoet (olifanten trainer) er eindelijk. Mahoet hebben ieder hun eigen olifant waarmee ze een band hebben opgebouwd. Ze brengen de hele dag met hun olifant door, voeren en slapen zelfs met het dier. Ik kreeg van hem een traditionele mahoet outfit en hij probeerde me de commando's te leren om de olifant straks te kunnen sturen. Mocht je ooit nog in de situatie terecht komen dat het enige vervoersmiddel dat beschikbaar is een olifant is, onthoud dit dan goed!
Melong is zitten (handig om er op te kunnen klimmen), pai is rechtdoor, toy is achteruit, kwha is link, sai is rechts en hao is stop.
We riepen het allemaal in koor totdat we alles uit ons hoofd kenden en de Mahoet ons na een overhoring goedkeurde. Vervolgens kregen we per 2 personen een 'eigen' olifant voor de dag toegewezen. Ik kreeg met een meisje uit india een vrouwtje dat Ka Moon heette. We kregen daarnaast een mandje banaantjes om aan haar te geven en het eerste vertrouwen te kweken(of zoals de Mahoet zegt: "if you have food the elephant will be your friend"). Blijkbaar eten ze de hele dag door en als ze vol zitten schijten ze gewoon even zodat er weer plek is voor nieuw voedsel. Wat een leven. Ik hield de banaan plat op mijn hand zodat ze het met haar slurf kon pakken zonder je halve arm mee te nemen. Ka Moon was keilief en stond een knuffel gewoon toe. Na deze hapjes was het tijd voor een kort
oefen ritje. Met onze blote voeten hesen we onszelf op het enorme dier. Ik zat voorop, en mijn nieuwe indiaanse vriendin achterop. Het was best comfortabel en blijkbaar vond de olifant het ook prima want ze zwiepte met haar staart en oren, volgens de Mahoet een teken van blijdschap. Het lopen ging een beetje onhandig en Ka Moon wilde niet echt naar onze commando's luisteren, gelukkig liep de mahoet er constant naast om te helpen. Ondanks de klunzigheid was het supergaaf. Na een halfuurtje mochten we de olifant met een tuinslang laten drinken en dit liep uiteraard uit op een water gevecht met de mahoet en de andere mensen in de groep. Het is ongelofelijk hoeveel liters er in zo'n slurf kunnen verdwijnen!
Drijfnat namen we plaats aan tafel voor lunch, wederom een traditionele Thaise maaltijd: noodles met kip in kokosmelk, rare pruimen met hete saus dip en mijn favoriet: bananenchips!
Daarna was het tijd voor het grotere werk: de berg op met de olifant. Het was
heel spannend want ik dacht de hele tijd dat ik er af zou vallen (er was immers geen stoel of iets om je aan vast te houden), maar het uitzicht van bovenaf was het absoluut waard. Eenmaal weer beneden moesten we haar een meertje in sturen en ze liep er maar wat graag in en knielde neer.
We sprongen van haar af het water in en mochtden haar toen wassen en natspetteren.
Het duurde niet lang totdat de andere olifanten er ook in waren en we met z'n allen konden spelen. Heel modderig, maar wat een feest!
Ik gaf Ka Moon een natte kus op haar hoofd en een aai over de slurf en ze keek me rustig aan met haar grote bruine ogen. Leuk hoe je zo intiem kan zijn met zulke grote beesten en dat zowel dier als mens kan genieten. Anyway,
genieten of niet, de olifant was schoon maar wij des te viezer dus na afscheid genomen te hebben ging ik lekker douchen in een bamboehutje in het kamp. Na wederom een veel te zoet kopje thee werden we weer teruggebracht en was deze geweldige dag afgelopen. Of nouja...niet helemaal!
Mijn Indiaanse mede olifanten rijdster nodigde me uit om die avond naar een echte Thai box wedstrijd te gaan! Ik heb niks met boxen, maar het leek me toch wel een toffe ervaring. We gingen naar een stadium in de stad en kochten onze tickets. Die avond waren er 7 gevechten , met ieder 5 rondes waarvan ook eentje met 2 vrouwen. Het gewicht liep elk gevecht op, dus de avond begon met scharminkels en eindigde met the big guys. De gevechten waren minstens zo interessant als het hele schouwspel eromheen. Overal stonden schreeuwende en joelende mannen en er waren mensen die voor veel geld
weddenschappen over de winnaar afsloten. Er was live opzwepende trommelmuziek en ik zat lekker achterover met een biertje erbij en maakte grapjes met mijn maatje.
Het ging er in de ring echt hard aan toe en in
twee wedstrijden werd iemand zelfs knock out geslagen. Ik kon mijn enthousiasme na een paar uur niet meer inhouden en ging volledig op in de sfeer, uiteindelijk stond ik tussen de Thaise kerels mee te brullen en verlieten we de tent pas toen de bewaking ons er uit veegde voor sluitingstijd.Tjonge.
Mijn laatste dag in Chiang Mai zou ik gaan ziplinen, iets dat al langere tijd op mijn bucketlist stond! Bij deze activiteit glij je langs kabels (uiteraard in een veiligheidsharnas) tussen platformen bevestigd hoog in de bomen over een parcours door de hele jungle. Bij deze route waren 49 ziplines, 3 abseils en 5 loopbruggen van touw inbegrepen. Het was midden in de natuur dus het uitzicht was ook niet vervelend! Je krijgt best een kick als je langs zo'n kabel naar beneden zweeft. Sommige lines waren wel een kilometer lang, wat betekende dat je voor een minuut in de lucht hing als een vogel. I believen I can fly! Na een tijdje wen je wel aan het gevoel en kan je trucjes gaan uithalen zoals op zn kop hangen of je handen loslaten. We mochten ook een paar keer samen op dezelfde kabel en dit resulteerde in high fives, zweefknuffels en het elkaar proberen te voeren met chocoladerepen tijdens het naar beneden roetsjen. Grote lol.
Vannacht neem ik de nachtbus terug naar Bangkok, om vervolgens een bus te pakken naar het Zuiden. Hier in het Noorden is nog wel het een en ander te bezoeken, maar tegelijkertijd begint bijna het regenseizoen, dus het is beter om weg te gaan. Bovendien is er op het eiland Koh panghang over een week een Full Moon party en dat is schijnbaar echt iets waar je MOET zijn geweest. Ik ga van de jungle naar het strand: nog 3 weken om aan mijn kleurtje te werken voordat ik weer terug ben bij jullie in Hollandia. De tijd vliegt!
-
30 April 2015 - 14:21
Oma Caron:
je
hoeft nooit meer op reis na deze want je hebt alles al meegemaakt liefs oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley