Een beestachtige ontmoeting
Door: Sabine Caron
Blijf op de hoogte en volg Sabine
14 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Picton
Al deze dingen zijn heel grappig om jezelf bezig te houden onderweg, maar zijn ze niet echt nodig. Het uitzicht is constant adembenemend mooi, met landschappen die binnen 5 minuten kunnen veranderen van sneeuw naar zee en van bos naar weide, waardoor het telkens boeiend blijft. Vanuit onze grote panoramaramen (dus helemaal niet weggestopt achter vieze stinkraampjes) spotten we wijngaarden, verlaten vlaktes, enorme rotspartijen en wilde dieren. Zo ook in onze eerste stop in Kaikoura, een klein vissersdorpje aan de kust met heel veel waterdieren. We bezochten daar een 'fur-seal' kolonie. Zachte, bruine zeehonden lagen te chillen op de rotsen en we konden daadwerkelijk naar ze toelopen om ze op 1 meter afstand te bekijken. Hoe zacht en knuffelbaar ze er ook uitzagen, het bleven wilde dieren met scherpe tanden, dus helaas was aanraken er niet bij. Na deze dierlijke ontmoeting ben ik met een Italiaans en een Duits meisje langs de schelpenwinkeltjes in het dorpje gelopen en hebben we om de dag af te sluiten met z'n allen lokale vers gevangen vis met friet gegeten. Het is heel gezellig met de groep en iedereen is aardig en open. Ondanks de behoefte aan een biertje in de pub om de hoek zijn we toch maar vroeg naar bed gegaan die avond, want de wekker ging de volgende dag om 4 uur.
Vreselijk vroeg, maar voor een goed doel. Dag twee zouden we namelijk weiden aan het zwemmen met wilde dolfijnen! Na ons in wetsuits, flippers en een duikbril gehesen te hebben klommen we op de boot. We hadden gelukkig nog even de tijd om rustig wakker te worden, want de dolfijnen waren blijkbaar 30 minuten verderop. Omdat het nog zo vroeg was, was het erg mistig en dit gaf een ontzettend tof effect in combinatie met de hoge bergtoppen. Na een tijdje werd dit uitzicht natuurlijk minder interessant, want datgene waar we op gewacht hadden trok onze aandacht: de 'Dusky Dolphins'!. Als in een film verzamelden ze zich om onze boot en maakten ze salto's, kickflips en leuke geluidjes. De tourguide zei dat het op z'n minst een groep van 150 dieren moet zijn geweest, want opeens waren ze overal waar je keek en ze waren duidelijk niet verlegen. Zo snel als we konden sprongen we in het water en probeerden wat interactie te krijgen en ze naar ons toe te lokken. Een manier waarop je dit kunt doen is door heel veel geluid te maken door je snorkel (bij voorkeur hoge tonen). Op die manier denken ze dat je één van hen bent en gaan ze dichtbij je zwemmen en zelfs om je heen cirkelen. Het was heel leuk om beestachtig te mogen piepen en helemaal los te gaan en bovendien werkte het echt! Voor de crew die nog op de boot stond waren we met al dit geschreeuw waarschijnlijk een hilarisch tafereel om naar te kijken. Ik denk niet dat ik deze ervaring met andere woorden kan omschrijven; het was gewoon bizar mooi en iets om nooit te vergeten. Na ongeveer 2 uur in het water met de dieren doorgebracht te hebben was het tijd om op te warmen met warme chocolademelk en gemberkoekjes (blijkbaar zijn die laatsten ook heel goed tegen zeeziekte) die de crew voor ons aan boord hadden meegenomen. We wikkelden onszelf in handdoeken en konden nog wat foto's maken. Dit was best lastig omdat de dolfijnen erg snel zwemmen, maar ik heb er volgensmij toch een paar goeie tussen zitten. Verwacht trouwens geen cheesy knuffelfoto's. Dit is blijkbaar heel pijnlijk en naar voor de dolfijn. Wanneer hun huid in contact komt met mensenhuid voelt het voor hen namelijk alsof je ze in de brand steekt. Alle taferelen die je dus in Seaworld en andere aquariaparken ziet zijn dus eigenlijk ontzettend verdrietig, iets wat ik hiervoor nog niet wist, maar na vandaag geleerd heb.
Eenmaal terug op het vaste land Kaikoura stapten we meteen de bus weer in, want deze vertrok alweer naar een nieuwe bestemming: Picton! Een dorpje met een haven midden tussen de bergwanden in. We zijn onderweg nog even gestopt bij een waterval en hebben koffie gedronken en wat albatrossen gezien. Die zijn echt veel groter in het echt dan je zou verwachten! Ons hostel voor die nacht was een heel lief huisje met een tuintje, een boomhut (OMG), een hottub en -het allerbeste- een oudhollandse bakkerij, waar ze nog steeds oliebollen verkochten! Een beetje aan de late kant, maar ik heb ze dus alsnog kunnen eten dit jaar! In Picton heb ik met 2 engelse meiden van de groep mountainbikes gehuurd en zijn we de bergen in gegaan. Het was inmiddels zonnig, dus het was een heerlijke up- en downhill fietstocht waarbij het uitzicht ook zeker niet vervelend was. Als avondeten hebben we met 6 man een enorme maaltijdsalade gemaakt en ten slotte een relaxt avondje in de hosteltuin doorgebracht. Morgen kunnen we gelukkig uitslapen tot 11, want ik ben echt helemaal kapot nu (ik val half in slaap op mijn laptop, maar aangezien we zoveel per dag doen, zal ik actief blogs moeten blijven schrijven om het allemaal bij te houden, dus zal ik typen tot ik mijn ogen niet meer open kan houden haha!). De bus vertrekt morgen naar Marahau, waar het Abel Tasman National Park is. Hier schijnt de mooiste natuur te zijn in Nieuw-Zeeland, dus ik ben erg benieuwd en ondanks mijn moeheid ontzettend blij dit allemaal mee te mogen maken! Zzzzzzzzzzzzzzzzz.........
-
14 Januari 2015 - 22:48
Pappa:
Je zou er jaloers van worden. Wat vet allemaal!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley