Herrezen uit het puin

Kia Ora!

In het Maori betekend dit, zoals je waarschijnlijk al verwacht had, zoiets als Hallo! Ik ben gisteravond namelijk veilig en wel in Nieuw-Zeeland aangekomen! En niet zonder slag of stoot, er waren nogal wat problemen bij de douane. Na zowel bij vertrek als bij aankomst apart te zijn genomen voor extra ondervraging en het leektrekken van mijn backpack begon ik me serieus af te vragen wat er nu zo crimineel aan mijn outfit/gezichtsuitdrukking van die dag was. Mijn boeken werden aangezien voor moordwapens en het haar-elastiekje op mijn hoofd werd onder de loep genomen voor extra inspectie. Ze wilden bovendien weten wat ik thuis in Nederland deed, wat ik in NZ te zoeken had, of ik misschien last had van enge ziektes, waar ik zou verblijven en wanneer ik weer weg ging. Gelukkig ben ik een braaf, blond meisje en was ik uiteindelijk welkom in het land.

Nog verder in de toekomst, 2 uur later dan Australië, dus 12 uur later dan Nederland, kwam ik op de eerste dag aan in Christchurch op het Zuidereiland. Omdat het naar mijn idee nog geen avond was (mini-jetlag door dit kleine tijdsverschil) heb ik even wat boodschapjes gedaan en toen uitgebreid gebruik gemaakt van de gratis Wifi door te skypen met mijn mams. Doos (de hond) die naast haar op de bank zat werd helemaal gek omdat hij mijn stem hoorde, maar ik niet in de kamer was. Vet sneu, maar stiekem ook wel grappig, haha!

Ik had maar 1 dag in deze stad gepland, dus de volgende ochtend ging het wekkertje al vroeg om op ontdekkingstocht te gaan. Ik pakte de kaart en ben maar gewoon gaan lopen, aangezien ik me nergens van te voren echt in verdiept had. Gelukkig was het niet zo groot, dus dat was helemaal niet erg! Ik ontdekte al gauw dat de straten hier een belangrijke geschiedenis hadden.
Christchurch heeft in 2011 namelijk te kampen gehad met een aardbeving, waardoor heel veel gebouwen er uit zien als halve ruïnes en er bovendien ontzettend veel renovatiewerk plaatsvindt. De stad is dus één grote bouwput met bouwvakkers en graafmachines. Je zou denken dat dit heel lelijk is, en dat is het ook, maar in plaats van bij de pakken neer te zitten hebben de inwoners hier creatief gebruik van gemaakt. Ze hebben overal geprobeerd om het straatbeeld 'op te leuken' en mooi te houden en dat is echt geweldig om te zien! Zo bestaat het winkelcentrum uit pandjes in zeecontainers, cirkelen trammetjes dwars door gebouwen heen, is er gezorgd voor plantengroei over huizen heen om de grauwigheid weg te werken en barst de stad uit elkaar van de spontane schilderingen op muren. Ook staan overal kunstwerken en beeldhouwwerken door de stad heen, geïnspireerd door het herrijzings-thema. Ik kan er wel heel veel over gaan ouwehoeren, maar de foto's spreken denk ik voor zich!

Na mijn stadswandeling heb ik even in de Botanische tuinen gezeten met een boekje. Dit hield ik echter niet erg lang vol omdat het begon te regenen. Het is hier trouwens sowieso veel kouder dan in Australië, ongeveer rond de 20 graden. Eigenlijk is het wel even lekker om af te koelen en een excuus te hebben om eindelijk die mooie wollen trui te kunnen dragen die ik 7 weken geleden in Melbourne heb gekocht. Waarschijnlijk denken jullie nu, "20 graden? Wollen trui? Dat is toch veel te warm?" Maar niet als je 42 graden gewend bent jongens, dan is dat koud (ik heb daarom al helemaal medelijden met jullie winter!).
Morgenochtend begint de bustour die ik heb geboekt (helaas heb ik geen rijbewijs en kan ik dus niet zelf een auto huren) en deze zal mij 20 dagen lang over het hele Zuider-eiland leiden. Nu kruip ik lekker op de bank met een soepje, want dat heb ik al zo lang niet meer gegeten!