Klaar met werken, klaar met 2014

We zijn weer een paar weken verder en terwijl ik dit online zet zit ik in een kleedkamer van een Australische kledingwinkel. Dit is in de plattelandswereld de enige plek waar gratis Wifi is, dus doe ik op dit moment even net alsof ik een super truttig jurkje pas om even te delen wat de afgelopen tijd tijdens mijn werkleven op de fruitboerderij allemaal gebeurd is. Het waren weken van ups en downs. Ik zal niet ontkennen dat ik soms wel kon janken (en dat ook zeker heb gedaan) van de spierpijn, mijn verbrande hoofd, beursen knieeen van het honderd keer stoten tegen mijn ladder, of een strenge opmerking van mijn baas (die er dagelijks waren). De dagen waren lang, ik werd gek van de gedachte stil te staan (ik ging op reis om vrij te zijn, niet voor weer een routine-leven waarbij je elke dag je wekker zet in een normaal huis woont) en ik miste stiekem ook wel een beetje het traditionele sinterklaas- en kerst vieren met familie en hond. Aan de andere kant heb ik ontzettend veel geleerd over de Aziatische cultuur, over planten en bomen (vraag maar raak voor allerlei gare info en weetjes over nectarines en perzikken, ik weet alles!) en, jeej, mezelf.

Het werk was namelijk lichamelijk zwaar, maar geestelijk doodsaai. Je kunt je voorstellen dat wanneer je 6 weken achter elkaar elke dag 8 uur lang in een boom staat en dezelfde handeling uitvoert je meer alleen met je gedachten bent dan ooit. Deze 'gedwongen rust' gaf me plek in mijn hoofd om alles op een rijtje te zetten en dat was eng, maar fijn. Toch! Om de zweverigheidsfactor van deze blog te beperken ga ik hier niet verder op in. In plaats daarvan wil ik jullie verblijden met grappige en soms ietwat sneue anekdotes over mijn Taiwanese collegaatjes/huisgenootjes. O even voor de duidelijkheid, het zijn echt mijn vriendinnetjes geworden, ik waardeer en respecteer ze, heb absoluut geen vooroordelen en bedoel hier op geen enkele wijze racistisch over te komen. Dit zijn enkel de dingen die me opvielen. Oke, dat gezegd hebbende, tijd om te lachen!

Taiwanees zijn voor dummies met behulp van 20 makkelijke richtlijnen (#TZVDMBVTMR):
1. Een croissant met mosterd eten, bij voorkeur als ontbijt, is volkomen normaal.
2. Hun perfecte man is rijk. Liefde is niet belangrijk, als ie maar geld heeft (maar ondertussen wel elke dag 3 afleveringen van een of andere Koreaanse slijmerige romantische soap-drama kijken met traantjes in je ogen).
3. Er worden pillen geslikt voor dingen waar ik hiervoor niet eens bij mezelf heb stilgestaan dat ze een probleem konden vormen (lees: het tegengaan van het inzakken van je oogleden, het kalmeren van je oren tegen de wind op de fiets, nagelriemen die te lang worden, en ga zo maar door. En dan heb ik het nog niet eens over 'standaard' dingen als rimpels en dik worden, want uiteraard is daar ook genoeg medicatie voor ingeslagen).
4. Je linkerhand gebruiken (bijv. bij het schrijven of eten) is echt bizar onbeleefd. Dat is er als kind al vroeg uitgeslagen. Letterlijk, want je kinderen een flinke beuk verkopen is in Taiwan volkomen normaal.
5. Rode eet-stokjes zijn helemaal volgens de laatste mode. Één van mijn 5 huisgenootjes heeft groene, zij hoort er eigenlijk niet bij.
6. Het woord 'Nigga' betekend in hun taal 'dat' en is dus een woord dat (haha!) heel veel gebruikt wordt. Ik had door dit gebruik echter meer het idee dat ik me constant in een 50cent-videoclip bevond. Nigga dit, Nigga dat, Nigga zus, Nigga zo. Ik dacht dat we in Australië waren?
7. Op een fiets rijden is fucking spannend voor ze, net als eigenlijk alle sporten of vormen van lichaamsbeweging.
8. Wanneer je 32 jaar oud bent is het als Taiwanees blijkbaar nog steeds normaal om raargevormde nectarines mee naar huis te nemen, ze te fotograferen en te sparen totdat ze wegrotten omdat je ze niet weg wilde gooien omdat ze daar te cute voor waren.
9. Slippers zijn het belangrijkste kledingstuk. Je hebt een paar voor in de tuin, een paar voor in huis, een paar voor als je echt de deur uitgaat en, tsja, een reservepaar.
10. Zelfs in een Australische hitte van 40 graden zijn ze van top tot teen gekleed en is het enige zichtbare de ogen (waar ook nog een zonnebril overheen gaat). Een kleurtje krijgen is namelijk extreem lelijk want dan zien mensen dat je buiten hebt gewerkt en dus arm bent.
11. Rijst als ontbijt, rijst als lunch, rijst als tussendoortje, rijst als avondeten, rijst als toetje, rijst als midnightsnack, rijst na het uitgaan, moet ik doorgaan? Nee? Oke je snapt wat ik bedoel.
12. Wanneer je 6 weken lang (!) elke dag 3 keer (!) naar hetzelfde album (!) van Miley Cyrus (!) luistert op je telefoon (en ik maak geen grappen jongens, ik heb deze marteling veel te lang moeten doorstaan) en ik om sociaal te zijn vraag waarom de muziek van Miley Cyrus je zo aanspreekt, en jij antwoord met 'Wie is Miley Cyrus?' dan moet je wel Taiwanees zijn.
13. Ze zeggen allemaal 'le' in plaats van 'the', hoe vaak je ze ook probeert te leren dat deze uitspraak niet helemaal klopt.
14. Op een verjaardag van 1 van de chickies at ik 6 verschillende soorten stukken taart. Achter elkaar. Het is namelijk Taiwanese traditie dat iedereen die langskomt op het feest een taart maakt en je dus doorvreet totdat de laatste kruimel verdwenen is. Ik was persoonlijk alleen maar blij dat er niet nog meer gasten op de verjaardag waren.
15. Als je een kat ziet dan moet je hem altijd begroeten met een hard miauw-geluid, alsof je zijn taal spreekt, totdat hij antwoord. Vooral het laatste deel van deze regel bezorgde leuke taferelen wanneer één van de meisjes op een dag bijna te laat was op werk omdat één van de huiskatten haar negeerde.
16. Kleren wassen doe je alleen met koud water. Zelfs als het om diezelfde kleren gaat die je met die 40 Australische graden droeg tijdens het werken.
17. Wanneer je dorst hebt moet je het water uit de kraan eerst koken en laten afkoelen, want anders is het giftig.
18. Het maakt niet uit wat er gebeurd, wanneer het gebeurd of dat het überhaupt iets mega-interessants is, er zullen foto's gemaakt moeten worden van ALLES, maar dan ook ALLES wat beweegt en ook maar enigzins de aandacht trekt.
19. Alles wat je consumeert, consumeer je samen. Al is het een boterham. Allemaal een stukje. Heb je een zak chips? Iedereen eet mee. Nieuwe snoepjes gekocht bij de supermarkt? De helft is sowieso voor je vrienden. Een hele mooie 'samen spelen, samen delen' situatie, maar je begrijpt dat ik niet bijster gelukkig was toen ik eindelijk oudhollandsche drop van thuis toegestuurd kreeg en ik met 5 pruillipjes tegelijk werd aangekeken.

En dan, degene waar ik me het meest over verbaasde:
20. De culturele verschillen tussen een Chinees en een Taiwanees zijn groter dan die tussen een Nederlander en een Taiwanees. Sterker nog, er bestaat een soort van oorlog tussen deze twee waarbij de Chinezen vinden dat Taiwan en haar inwoners bij hun land moeten horen en deze laatsten het hier weer totaal niet mee eens zijn (en ik maar denken dat alle Aziaten één waren!).

Ondanks al deze grappen en grollen zijn het, zoals ik al zei, echt mijn maatjes geworden. Ik heb me de afgelopen tijd gerealiseerd dat het niet om onze verschillen gaat maar om onze overeenkomsten (o wat ben ik toch weer een heilige hippie). We misten bijvoorbeeld allemaal onze familie met kerst, maar we hebben er samen een goeie tijd van gemaakt. Met een geweldige BBQ in de schuur van de boerderij, een klassieke Australische Turkey (bereid door de boerin), champagne en wederom heel veel taart waren we afgeleid van onze heimwee. Ook vanavond met Oud&Nieuw luiden we samen 2015 in. Het plan is om met z'n allen vuurwerk te gaan kijken in het dorp. Ik ben benieuwd of dat iets voorsteld hier haha. Al met al was dit een hele bijzondere ervaring. Vooral het moment waarop ik mijn eigen chopsticks (eetstokjes) kado kreeg en ze me verkondigden dat ik één van hun was geworden, beschouw ik als een speciaal moment. En voor als je het je afvraagt, het zijn rode stokjes, dus ik hoor er écht bij (zie richtlijn 5). De feestdagen van dit jaar waren bizar, maar daardoor juist heel cool.

Mijn plannen voor de komende tijd zijn als volgt. Ik ben klaar met werken, het geld is binnen voor -als het goed is- de rest van mijn reis. Mijn Tai-vriendjes blijven nog plukken tot aan september, maar ik ga even 4 dagen bijkomen op Bondi Beach (het meest populaire strand van Sydney, bekend van die ene TV serie. Nee, je kent het niet? Maakt niet uit, het is er in ieder geval mooi en relaxt). Na mijn lichaam de verdiende rust gegeven te hebben en hopelijk wat golfjes te pakken met een zekere plank, vertrekt het vliegtuig op 10 januari naar Christchurch in Nieuw-Zeeland, waar ik een maand ga rondtrekken, om daarna weer terug te gaan naar Aussie. Even een soort van uitstapje dus!
Het zal me niks verbazen als de kledingwinkel-medewerker bij het pashokje waar ik (nog steeds!) in zit, inmiddels denkt dat ik óf dood ben, óf door mijn truttige jurkje ben gescheurd en er niet durf uit te komen, óf in slaap ben gevallen (onee, misschien is de winkel al gesloten) en het zou dus verstandig zijn om aan dit verhaal een eind aan te breien.

Ik wens jullie een hele fijne jaarwisseling toe met heel veel feest en gebroken goeie voornemens! Denk aan mij als je een oliebol verorberd: waardeer dat jij ze wél hebt, ik mis ze namelijk reuze!